Milan Kundera, 'belleksiz ve hüzünlü şehir'/' gülüşün ve unutuşun kenti' derken
abartı kullanmamış
ama Nazım da boş durmamış;
''
....ve ben yaklaşan düşmanı görüp de haber
veremeden
öldürülmenin acısını düşündüm
vakit hızla ilerliyor gece yarıları ışıklarını yeni
söndürmüş bir vapur iskelesi gibi arkada kaldı
seher vakti habersizce girdi gara ekispires
yağmurlar içindeydi prag
bir gölün dibinde gümüş kakma bir saatti
kapağını açtım
içinde genç bir kadın uyuyor camdan kuşların
arasında
saçları saman sarısı kirpikleri mavi
yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığı yoktu
kapadım kapağı yükledim sandığı yük
vagonuna
habersizce usulcacık çıktı gardan ekispires
yağmurlar içindeydi prag
sen yoksun
uyuyorsun alaca karanlıkta alt ranzada
üst ranza bomboş
sen yoksun ...
"
