Bağlılık' diye düşündü Tonio Kröger.Bağlı kalacağım ve yaşadığım sürece seni seveceğim Ingeborg!Öylesine yürekten söyledi ki bunu.Gene de içinde usuldan bir korku ve hüzün,her gün görmesine rağmen Hans Hansen'i çoktan unuttuğunu fısıldadı ona.Nefret edilmesi ve acınası olan da buydu işte;bu usuldan,bu biraz kötücül sesin haklı çıkması,zaman geçip de,Tonio içinde bu dünyada kendince bir yığın duyulmadık,görülmedik şey yağma isteği ve gücü bulduğunda,şen Inge uğruna ölmeye eskisi kadar da hazır olmadığı günlerin gelmesi.
Ve sakına sakına,üzerinde aşkın o arı,o nazlı alevinin yandığı sunağın çevresinde dolandı,önünde diz çöktü,bağlı kalmak istediği için canlandırdı,gözetti o alevi.Gene de aradan zaman geçince,o daha farkına varmadan sessiz sedasız söndü alev.
Ama Tonio Kröger daha bir süre o soğumuş sunağın önünde şaşkınlık ve hayal kırıklığıyla durdu,dünya yüzünde bağlılığın imkansız olduğunu gördü.Sonra omuzlarını silkti ve kendi yoluna gitti.
-
THOMAS MANN/TONIO KRÖGER/SYF.28
