Cumartesi, Ağustos 06, 2011

ben bir ceviz ağacıyım,uyunmak istenen*



Biraz ana ocağı iyi gelir.En bilindik ve aynı zamanda en gizli sığınağım.Annem bahçeden topladığı kayısılarla reçel operasyona gönül koyduğu sırada; bahçeyi ve evi saran o kokunun verdiği huzuru tüm hücre çekirdeklerime kadar hissediyorum.Bol bol çiziyorum geldiğimden beri yani boşalıyorum.Aşk mı?Aşk zaten> ana rahmine düştüğüm andan itibaren yakamda.Bunun yanında harika bir kitap eşlik ediyor bana burda,kitlenmiş durumdayım.Tam anlamıyla ele geçirdi ruhumu.Bir cümle, ceviz ağacının tepesinde uyuma isteği uyandırabilir mi?