Günlerdir 'saçlarımı kestirsem mi acaba' tusunamilerinde kaybolup duruyorum.Hazır buranın en iyi saç kırpan insanı Alissa ile kapı komşusuyken; etinden, sütünden ve yumurtasından yararlanmak istiyorum.Ama sonra her sağlıklı ikizler burcu kadını gibi vazgeçiyorum .Dün 2km yol teperken çok düşündüm 'tamam son kararım,kestiricem' dedim ama sonra bi kaç tehdit aldım ve geri adım atmak zorunda kaldım.Saç kesim isteğini depresyon tetikleyicisi olarak algılayan insan sorusu olan;''Depresyonda mısın?'' sorusunu bir Fırat edasıyla 'götüme-bokuma' diye başımdan savdım.Nasılsa anlamıyorlar .
'Senin saçından bize ne yaaa' demeyin ama okurken, sonuçta ben de bir kadınım ve bir kadının sınırsız olarak saçlarından bahsetme hakkı vardır. Dişi olarak dünyaya geldiyseniz limitsiz saç konusu açabilir ve bundan 90 yaşında bile sıkılmazsınız.Kestiriyim mi kestir miyim mi?Kestirip tam bir coco olup,cigaramı kapıp Henri-Georges Clouzot's Inferno 'nun içine dalıyım mı?Ben bir vaka mıyım?
