Sen de yalnız kalmayı istiyorsun,artık seni tanımayı öğrendim.Canının istediğini yapıyorsun,sonra yok oluyorsun,tıpkı sivrisineğin gündüzleri yaptığı gibi,divanın çiçekleri üzerine oturuyorsun ve benim seni farketmemi diliyorsun yalnızca.Yalnızca şehvet konusunda bir değerinin olduğunu biliyorsun,çekip gitmeden önce düğmemi iliklerken çoktan her şeyden tiksinti duyduğumu biliyorsun.Ben orada olduğum sürece kımıldamaya cesaret etmiyorsun,banyoya giderken kıçını göstermeye cesaret etmiyorsun.Belki öldürülmekten korkuyorsun,viyadükten düşen o siyah araba gibi,seni o nehrin kiline fırlatmamdan korkuyorsun.Öfkemin senin içinde öldüğümde bittiğini ve sonra aslanlığı kalmamış bir aslan olduğumu bilmiyorsun.Ben çekip gittiğimde ne yapıyorsun?Ne bırakıyorum sana?Bu sönük şömineyi,seni gecenin tam ortasında sevmeden inciten ellerimle altüst ettiğim bir odayı.Köpek yanına gelecek,onun tüylerine ihtiyacın olacak,gözlerin başka bir yere sabit bakarken okşayacaksın onu.Nasıl olsa,kör o.Geçmiş hayattan şeyler gelecek aklına,çiviler.Sonra,olan her şeyle yolculuğun geri dönecek,ayağa kalkacaksın,bir şeyleri,devrilmiş bir sandalyeyi düzelteceksin.Artık tişörtünü aşağı çekmene gerek yok,eğilirken kalçanın çıplak kesimini hissediyorsun ama aldırmıyorsun.Bedeninin benim gözlerim olmaksızın değeri ne kadar,bir sandalye kadar,bir yorgunluk kadar.Ama ayağa kalkarken dölümün bir bacağından aşağı incecik aktığını hissedeceksin,işte o zaman,bilmiyorum,ama bilmek isterim,tiksinti duyup duymadığını bilmek isterim,yoksa...Hayır,çabuk yıkan,küçük orospu,küflenmiş perdenin altına gir,sünger darbeleriyle bu budalanın bokunu ve hayaletlerini çıkar at!
SAKIN KIMILDAMA/MARGARET MAZZANTINI/SYF.83
