İnsanoğlunun elektriği ve arada ceyran eden o akımlar sadece insandan insana voltajlanan bi şey değil.İlle de; bire bir ,bir canlıdan bir canlıya mı olmalı bu olumlu elektrik?Bazen bi ülkenin sinerjisi topyekun bunu sağlayamaz mı? Bazı ülkeler var ki onlar bana hep iyi geldi;beni bırakmadılar,ittirdiler,kendi ülkeme mesleki anlamda uyuşamadığım anlar onlar devreye girdi hep.Hiç beklemediğim ve alakasız anlarda geldiler ve ellerini uzattılar.Kimi;çizimlerimi gördü,kimi yapmış olduğum moda çekimi stylinlerini,kimi konsept tasarımlarımı ,kimi kolajlarımı ve bi şekilde hep bi araya geldik durduk.Çekingen ve bu tür durumlarda yırtık olamayan beni bile cesaretlendirdiler.Bi furya gelen mail trafiğine cevap vermediğim ve milletin 'sen salaksın kızım'dediği anlar bile oldu.Ama dediğim gibi, bi ülkenin görsel zevk skalası seni içine dahil etmek istiyorsa,bi noktadan sonra sana da bu sürecin zevkini çıkarmak ve paylaşmak kalıyor.Önceden styling yapmış olduğum dergilere şimdilerde kolaj yapıyor olmak tesadüf müdür?Yoksa bazı ülkeler cidden can ciğer kuzu sarması olmak konusunda ısrarcı mı?
İnsana iyi gelen,huyunu suyunu anlayan ve ona güzellikle yaklaşan ülkeler var demiştim ya,işte;Brezilya onlardan biri.Kolajlarımı paylaşmaya başladığım andan itibaren en çok ilgi,destek ve alaka bu ülkeden geldi.'Türkiye neresi?'diye soran insanların ülkesinden.İnsanın fiziken uzanamadığı yerlere sanatın nasıl temas ettiğini gördüm.Çok çok uzaklara; ben gitmeden sergim gitti,ben gitmeden dergi kapağına imza attım,ben gitmeden bi kaç dergide kolaj imajlarım kullanıldı.Sadece makas ve kağıt parçaları ile okyanus ötesine temas ettiğini biliyor olmak insanın yaşadığını daha net hissettiren bi şey.Sadece kolajlarınızdan bahsedilmesi değil tabii ki, kolajlarınızn bi başka konunun görsel imajı olması da ayrı bi keyifmiş.Çünkü, bilimsel bir yazıyı destekleyecek sürreal bi imaj yaratma fikri ilk başlarda kafamda netleşmese de sonradan bitmiş sayfayı gördükten sonra dudağımın kenarında beliren tebessümü engelleyemedim.Bu tebessüm için sağol yaradanım!Ölene kadar böyle derin nefes almak,yaratmak,paylaşmak ve çoğalmak istiyorum.O kağıtlar benim mücevherlerim,çizimlerim benim tapularım,renkler benim vicdanım.Her gün deri değiştiren yılan gibi başka bir yüzeyle uyanmak istiyorum güne ve değişik şekillerde hayata dokunmak istiyorum.Gerisi fasarya,gerisi the real world!
Bu arada,Brezilya'yı Portekiz izliyor.Sanırım bunların genetiğinde-kolaj-kodları var.
Sevdik biz birbirimizi
Carioca-Flying down to Rio
