Daha gitmeden şu yukarda gördüğünüz bebenin hasretiyle yanmaya başlamıştım zaten.En çok özlediğim şeylerden biriydi.Memleket mi kokuyor,yoksa tadı geçmişi mi çağrıştıyor bilmiyorum ama kendisi benim için bir vazgeçilmez.'Tamam bu son diyip' ama 5 dakka sonra sizi tekrar mutfak çekmecesine doğru sürükleyen bi şey bu .Eğer henüz tanışma şerefine nail olmadıysanız inanın çok şanslısınız çünkü 7938377 kcal size uğramamış demektir bu ,ne güzel.Gerçi benim de fren sistemim iyi çalıştı bu sefer.Geçen yıl ki otomatiğe bağlama performansımın yerinde yeller esti ama olsun tadını içime çektim ya yeter!
Şimdi dönüş vakti.O minicik özlem giderme arası nihayetlendi.Bi kutu yedek kurabiye stoğumla yola revan olup başka yollara revan olmama az kaldı.Evin minik kızı olma süresi yine sonlandı ve tekrar kocaman bir kadın olmaya doğru yol alma vakti geldi.Anne evi hep korunaklı,hep sıcak ve nereye gidersek gidelim hep bize ait.
Ayrılık anı geldi çattı notları:
Sulugöz annenin sulugöz kızıyım.Şayet annem, el sallama sahnesinde ağlamazsa ben de ağlamıyorum.Ama gel gör ki hep ağlıyor.İkimizde gözgöze gelmemeye çalışsak da olmuyor.
Ya kedi vedası?Tam bahçeden çıkarken durumu çakan ve her seferinde bana kıçını dönüp duvarlara bakan bi kedim var.
Babam son dakika bile,''biraz daha kalsaydın''der.Yıllardır bunu hep diyor.İşte o zaman zamanı geri almak istemiyor değilim.
Tüm bunlar olurken annem halen ağlıyor pek tabii ki.Hani gören der ki bunlar birbirini bir sene görmiycek.Yok bu bizim pek normal vedalaşma sahnelerimiz.Ama senaryonun tüm sorumlusu annem.uheuhue.O duygusala bağmalamazsa işi hafif yırtıyoruz(pek nadir).
Ben ise o üç damlayı çaktırmamak için havaya bakma taktiğine başvuruyorum.
İşe yarıyor mu ?
Hayır.
3km sonra başlıyor 3 damla gözyaşı akışı.
3 damla oluyor 6 damla,6 damla oluyor 8 damla,8 damla oluyor 10 damla.
Tüm sevgi damlalarıyla iyi gider:
Bobo Stenson Trio-Goodbye
